دفتر دلتنگی فریاد

*******************قاسم رنجبر************************1

اگر در مانده ای از بی وفایی

                                           اگر ظلم کرده ای بر بی نوایی

چنین گفتا که قاسم با نصیحت

                                             تو توبه کــــن به درگاه الهی

**********قاسم رنجبر******************2

کمان ابرو نــــــزن دستی به مویت

                                           مگیر از من توهرگزعطر و بویت

چو قاسم با دلی غمـــــناک میگفت

                                            به سر دارم هنوز من عشق کویت

*******قاسم دنجبر ***************3

لب پر خنده ات از مـــن نگیر یار

                                          مرا طاقت به دوری نیست این بار

چو قاسم با دلی غــــمگین میخواند

                                           هنوز چشم انتظارهست و امیدوار

************قاسم رنجبر************4

 

 

 

تو دریایــــی که من موج نگاهت

                                       نگهدار تـو بـــــــــاشد آن خدایت

چو قاسم با دلی غمناک میخواند

                                      نمیری تـــــا بمیرم من به جایت

***********قاسم رنجبر ********************5

مگر زهـــــــــر جدایی نوش کردی

                                          که عشقت را به دل خاموش کردی

ببین قاسم که با نی این چنین خواند

                                           زغم زانوی خود آغــــــوش کردی

************قاسم رنجبر***********************6

شب و روزم مــثال غصه داران  

                                         نموده خــــــــــاطری از نامداران

ببین قاسم به غمگینی چنین گفت

                                          بترس از ابر تـــــیره در بهاران

*************قاسم رنجبر**************************7

وفا از یار مخواه ای دوست عاقل

                                         که هیچ یاری وفادار نیست کامل

ببین قاسم چنین میگفت از عشق

                                         که یار و آن وفـــا دارند مشکل

****************قاسم رنجبر ***************************8

 

از ایـــــن دنـــــیا بسی دلگیر باشم

                                      چنان با عشق خـــود درگیر باشم

ببین قاسم چه میگوید در این شعر

                                      چرا با سن کم مــــــن پــــیر باشم

****************قاسم رنجبر **************************9

الهی عـــاشقی هیـــــچگاه نباشد

                                       کمند زلف و صورت ماه نباشد

بگو قــــاسم تو از مهر رخ یار

                                      الهی مــــــانده ای در راه نباشد

******************قاسم رنجبر *************************10

دگر هرگز نمی پرسم کـجا رفت

                                      خدایی او دگر از قلب مـــا رفت

ببین قاسم چه میگوید دراین شعر

                                      اگر عاشق شدی عمرت فنا رفت

****************قاسم رنجبر**************************11

چراغ عشق من گردیده خاموش

                                     نمی گیرم دگر عشقی به آغوش

که قاسم با دلی غـمگین میگفت

                                     به کنج بی کسی گشتم فراموش

****************قاسم رنجبر*************************12

سلام ای نازنیـن و دلــــــبر من

                                    سلام ای غنچه ی نـــــیلوفر من

سلام قاسم عــــــــــاشق به دلدار

                                    سلام و صد سلام ای همسر من

*******************قاسم رنجبر*************************13

قد رعنای دلدار چــــون سپیدار

                                   چرا از من گرفتن نــــازنین یار

که قاسم با دلی غمگین میخواند

                                   بسوزد باعث و بانی دراین کار

*******************قاسم رنجبر*****************************14

بخوردم سیلی از اقـــــــوام جاهل

                                   هزار نـــفرین نــــــمودم از ته دل

ببین قاسم چه میگوید در این شعر

                                   بگیر از قوم خود دورتر تو منزل

1- مثل باران باش

ببارو نپرس

کاسه ی خالی از آن کیست

***************************************

مثل خورشید باش

تا اگر بخواهی

بر کس نتابی ،نتوانی

****************************************

مثل دریا باش

که هر اندازه از تو بردارند

کم نشوی

**************************************

مثل چشم باش

که اگر جایی به درد آید نتوانی

اشک نریزی

*********************************

همانطوری منم

تو

باش و با من

چو بـــــوی مـــــوی دلبر آورد باد

                                مرا از رنج و غــــــصه کرده آزاد

ببین این نامه ات در دست  شیرین

                                نگو قاسم که دیگر رفــــتی از یاد

                    ******قاسم رنجبر*****************

تو بوی نســـــترن در خــــــانه داری

                              چو فرهادی به کوه کاشــــــانه داری

نگو قاسم که یارت نـــــسترن نیست

                                به چشم الماس به دل جانانه داری

             **************قاسم رنجبر***************

خبر دادند کـه یـــــارم یار داره

                             به دستش میل نامـزادی سواره

برو قاسم نگو کــه یــــار داری

                           نزن بر سر چرا کــه دل نداره

             ************قاسم رنجبر ******************

 

 

 

قسم بر زلـف مــــشکین و بلندت

                                 قسم بــــر طـــاق ابروی کمندت

چو قاسم با لب پر خنده میگفت

                                  نبوسیدم لب شیریــن چو قندت

          ****************قاسم رنجبر *****************

مکن فریاد که من محرومم ای دل

                              چو فرهادی ز دل مظلومم ای دل

بده فرمــان که قــــاسم را بگیرند

                             به حکم زنـــدگی محکومم ای دل

*******************قاسم رنجبر *********************

برای قلب من چــــون دام داری

                              تو شیرینی چو شیرین نام داری

من بــیچـــاره که قاسم دهند نام

                              به مژگانت قــسم که شام داری

********************************قاسم رنجبر ******

بگو عـــهدی که تـــو بستی هنوز رنگ وفا دارد

             دلم شاد وخـــودم غــــمگین حکــــایتها جدا دارد

اگر قلب ودلـــم خـــواهــی بدان هردوبیاد توست

                   چرا من را رهـــــا کردی نگو بی من صفا دارد

رسانم خود به آن دریا که موجش از تو میخواند

                  زنم فریاد که ای ساحل نمک بر زخم صدا دارد

دلم را غرق درخون کرد سخنهایی ا زاین مردم

             کشد نیش زبــــانــهایی که خــــطی از شما دارد

مکن گلدان عشق من ز بی آبـی تو هردم خشک

                 سرای دل نکن ویـــران اگــــر این دل سرا دارد

اگر سرو چـــمن هستــی چرا این دل شکستی تو

                 چو  قاسم گریه میکرد و بگفت این دل خدا دارد

                                  *قـــــــــــــاسم رنجبـــــــــــــر*

راهب این دل توهستی پــس کجا جا مانده ای

            تو ره عشق خودت گم کرده, بی ما مانده ای

یادی از ایـــن دل نــمـــودی بـعد آن نابودیش

           چشم آن دل انتظـــاری ســـوی فردا مانده ای

در مداوای دل زخــــمی بــــه  دست روزگار

             عشق فرهادت فــراموش یـــا در اما مانده ای

چون روایت می کنم عـــشق خــودم با نام تو

              با صنوبر ناله کــــردی بی  تمـــاشا مانده ای

مرگ گل را در گـــلستان دلت هرگز مخواه

               نامی از مــن برده ای دلخسته یا وا مانده ای

شرح سرد عشق قـــــاسم از تو میباید نوشت

                  یک نگاه بر خود نما تنهای تنهـــــا مانده ای

               قــــــــــــاسم رنجبـــــــــــــــــــر   *17/7/1392* 

من از چشمان تو درسی به رنگ تار نمی دیدم

          شراب ارغوان دیـــــدم به دســت یار نمی دیدم

دلت آیینه ی من بـود زمــــانی دورترازامروز

          تماشای رخم در تـو چـــــنان رخسار نمی دیدم

به طاق گیسوان خود نــــکش عطر گل تحسین

           تمام عشق این دنـــــــیا در این بازار نمی دیدم

عبادت میکنم یک شـــب به نـــام درد و تنهایی

           وضو گیرم به اشک چشم و این دیدار نمی دیدم

         بگیر قاسم سراغ عشق تو از تـــنهایی یک دل

        نویسم با دلی غمگــین دل خونـخوار نمی دیدم

                  قـــــــــــــــــــاسم رنجبــــــــــــــــــــــــــر

مرا در منظر چشــمت نـگـاهـــــی بس روا باشد

صدای گریه های مــن  هــــمــیشه بی صدا باشد

به دست آن کمان ابـــــرو شـده زخمی دلم امروز

که این زخم دلم شــــــاید بـه آه و اشـــک شفا باشد

شب تاریـــک و تــــنهایی شـده مـــحرم ز اسرارم

تمام حرف دل در شب, کــه یـــارب, یا خدا باشد

سکوتم خودهزارحرف است به زیرسایه ی اشکم

که چشم سرخ و رنگ زرد ، سفیدی مو نما باشد

قدم بر این دلـــم بـــنما بــبــیــن ایــا امیدی هست

شفا بـــخــش دلــم شــایـــد نــگـاهی از شما باشد

 به روی دفــــتـر اشـــــکم نــــوشتم با خطی از آه

که قـــــاسم عاشقی دیـــــگر شکسته از جفا باشد

                   قـــــــــــــــاسم رنجبـــــــــــــــــــــر  

 

 

 

کشیدم نقش تنهایی سپـــــردم غم به جان خویش

                 زدم رنگ غروب گــونه به روی سایبان عشق

خودم آن را بــــنا کردم بــگــفتم قسمتم این بود

             زدم تیری چو زهـــر آلود به چشم دیدبان عشق

نبود راهی به جزاینکه بگویم روزگار این است

           ولی غــــافــل چه میداند بلند است نردبان عشق

زمستان از خیال تو کــــشــیــدم نقش سرما بود

              قدمهایت گـــذارم مــــــن به روی دیدگان عشق

          بگو قــــاسم دمی از عشق فراموش کرده شاید

           نوشتی صد غـــزل امــــا نگفتی از زبان عشق

                          قــــــــــــــــاسم رنجبــــــــــــــــــــر

شاید که به غـــــیــــر از من آواره و گریان نیست

         در گوشه ی قـــــلـــــب مــن جز نام بیابان نیست

باد ســــــــحری گــــفـــــتــا در بـاغ دلت گل بود

           عادت کنی بر شـــمـــعی شــمع رخ یاران نیست

داغـــــــــت نــــشود کــــهنه بـا رفــتن او از دل

            کاش درد دلم گــــویم بـــر آنـــکه پریشان نیست

باران بزند بــــــــر مـــن شلاقــی ز رعد خویش

          شمع رخ ایـــــن مــــحــفل خاموشی باران نیست

عـــشق مـــن و پــــس دادی آن را به که بسپارم

                 باز فصل خــــــزان آمـــد رنگی ز بهاران نیست

خاطر نشود غـــمــگــیــن از ایــــن همه بد گویی

           رفتن به نماز عــــــشــــق نیت همه یکسان نیست

حــــرف گل ایــــن بــــاغ است آهنگ جرس آمد

              بازی که شود آخر مـــرگ است که نمایان نیست

من مست رخ یــــــارم در کــــــوچــــه ی تنهایی

          قاسم سخن از دل گفت حرفی که چو آسان نیست

                             قـــــــــاسم رنجبــــــــــــر 

رخ از رخساره ات دیگر  نکن دامی برای من

      که بی رخساره من مـستم کجا جامی برای من

به دام زلف تو هرگــز نمی افتد دگـــر این دل

            تو بودی آرزوی من نــه بد نـــــامی برای من

دگر جور و جــفای تــــو شده تکرار برای دل

           نمی گویم دگر از تو چـــو نـــاکـامی برای من

دگر یادت نخواهم کرد فـــراموش میکنم نامت

           نبودی بر دل تنگم چو فـــــرجـــامی برای من

   دگر قاسم نخواهد گفت که تودرقلب من هستی

     برای لحظه ی آخــــر تـــو بی نامی برای من

                قــــــــــــــاسم رنجبــــــــــــــــــــــــر