حکایت خان و ارباب{ قسمت دوم }
خــــــــــدا لعنت کـــــــــند ان شــــــاه ملعون
مکیدن قــــــــطره قـــــــــطره از هم خون
تو گـــــــــــفتی کـــه بــــــرگـــــــشته از انجا
به زنجیرت گشند بر پشت ان شاه
در ان دنــــــــیا به باغت بود چراغی
درست با ظـــــــــلم کردی سبزه باغی
تو حق چند نــــــــــفر بیچاره خوردی
به گردن زنگ چــــــــــارپایان سپردی
چرا ان دست که چوب اورد شکستی
تو گفتی که خدا نیــــــــست تو هستی
بگو ان خان مـــــــــــیر پنـــــجت کجا مرد
پسر شاه گـــشت واشرف ابروش برد
خدا یک چنـــــــد صباحی فرصتت داد
تـــــمام زنــــــدگـــــــیــــــــت دادی بر باد
نــــــــــدا امــــــــــــــد نگفتم وعده نزدیک
به اه کی نمودی وضع خود شیک
تو با ظلمت چو اتش می ربودی
تو از این قـــافله جا مانده بودی
شنیدی که خــدا توبه پذیر است
ولی درحق ناسش سخت گیراست
بدانید مردمان اخر هـــــمین است
که منزل گاه ماست زیرزمین است
سخن سنجیده گــــــــــفتــم تــــا بدانی
جهنم مــــــنـــــــــزل اربـــــــــــــاب وخانی
بگفتا من تورا قــــــــــــــــــران بـــدادم
به دستوراز مــــنت فرمــــــان دادم
فقط ترس ازمن رب داشته باشید
چونام مـــــن به دل افراشته باشید
نگاه کـــــــــــــن آخـــــــــــــر خان وخوانین
گهی زین رابه پشت گه پشت برزین
دودستت پیش رب هر دم دراز کن
تو رهــــــــــــــبر را دعا بعد از نماز کن
خـــــــــمــــــینی امد و خان را زمین زد
او حـــــــــــــرفی از خدای آن مبین زد
همیشه نهضت ان مــــــرد بر جاست
به راه راست رویم تا رهــبر ماست
سروده از :::::::قاسم رنجبر ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::