دفتر دلتنگی فریاد

بسوز ای دل که وقت سوختن توست

                                                  جدایى د رسی از آمــوختن توست

چو قاسم با لبی پر خنده میگفت

                                            پیام عشق من  چشم د وختن توست

^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^^

مـرا آواره کـــردی در بیابان

                                                    چو سیلی  میزند آن نام طـوفان

چو قاسم با لب و لبخند خود گفت

                                                       زدی تــیر خلاصی جای د رمان

^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

به راه عـاشقـی بیزارم از تو

                                                      بگیرم عــاقبت دیدارم از تو

 

به سوز دل چنین قاسم میگفت

                                                  رسد روزی که دل بردارم ازتو

^^^^^^^^^^قاسم رنجبر ^^^^^^^^^^^^

نه دل خواهم نه دلدار و نه دیدار

                                             نخواه هرگز وفاداری تو از مار

چو قاسم با دل غمگین میگفت

                                        مباش هرگز تو بر یارت امید وار

^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^^^

مگر  از سنگ  ساختن قلب یارم

                                          نباشد عـــاشقی امـــیدوارم

که قاسم با دلی غمگین میگفت

                                   که عشق تو سیاه کرد  روزگارم

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

کجا رفتی تو ای فانوس شبها

                           گونه پا نهم در دشت غمها

چو قاسم با دلی غمگین می خواند

                                 که بی تو مانده ام تنهای تنها

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

شدم از دست این دنیا چو دلسرد  

                          ندیدم هیچکسی اسمش بود مرد

که قاسم با لب پر خنده می گفت

                          که  نامردی  کنید    در  حق   نامرد

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^