غزل...........آخرت
گلستان خـــــیال مـــن پــــر از گلهای فرسوده
وفاداری دراین دوران فقط فکری است بیهوده
نوشتم نـــامه ای از دل بـــه اشک پاک چشمانم
فرستادم بــــه ســـوی اوخــــیالم محرمم بوده
در آن نامه نــــوشتم من بیا ای اشک گونه خیز
که این دلدار قــــلب من چگونه بی من آسوده
شده روزهای مــن تاریک برایم آخرت گشته
به پای دفتر عــــشقم چه کس امضاء بفرموده
تو کشتی قــــاسمت آخر به آن زخم زبانهایت
نمودی دست خــــود آخربه خون عشق آلوده
قــــــــــــــــاسم رنجبـــــــــــــــــــــر